Daf 44

De Daf 44 was een nieuwe mijlpaal in de geschiedenis van DAF personenwagens: het is het eerste model van de 'B-body' Dafs.

De B-body was DAF's antwoord op de vraag vanuit de markt naar een grotere auto, een écht nieuw model in het DAF modellengamma: de Daf 600, 750, Daffodil 30-31-32 en 33 waren allemaal variaties op het ontwerp van Willem van den Brink, de zogenaamde A-body.

De Daf 44 was het eerste volledige ontwerp van de Italiaanse meesterontwerper Giovanni Michelotti, nadat hij eerder de Daffodil 31/32 en Daf 33 stileerde. Zijn 'Italiaanse hand' zie je terug in dit model: de simpele en doeltreffende lijnvoering met minimaal gebruik van chroom zorgt voor een elegante en frivole uitstraling.

 

Voor DAF stond bij de ontwikkeling van de 44 voorop dat comfort en economie op hoog niveau moesten staan, maar veiligheid was het belangrijkst. Hiervoor werd de carrosserie op vele punten verstevigd. Voor comfort zorgden de prettige voorstoelen en voorgevormde achterbank die een fijne zitpositie opleverden, maar ook de ruime portieren die voor meer instapgemak zorgden. Motorisch bleef het bij hetzelfde: in het vooronder van de Daf 44 lag de bekende door DAF ontwikkelde 2 cilinder 4-takt boxermotor, maar nu met een inhoud van 850 cc in plaats van 750 cc.

 

Aanvankelijk kwam de Daf 44 in 1966 uit als Sedan, in slechts één uitvoering: Luxe. In 1967 werden de Stationcar en Bestel aan het gamma toegevoegd en kwam er een uitvoering 'Standaard' bij. Deze standaarduitvoering met een grijs interieur werd in 1968 opgevolgd door de Comfort uitvoering, die een interieur in meerdere kleuren had. De Standaard/Comfort hebben geen ventilatieroosters in het dashboard, open aflegvakken, en geen chromen raamomlijsting.

In 1969 deed het 2e type 44 zijn intrede, tegelijk met de invoering van het tweede type Daf 33 en Daf 55. De chromen strip met het rechtopstaande logo '44' werd vervangen door 2 dikke horizontale banen met chroomstrip en een typeplaatje 'Daf 44'. Het DAF-logo in schrift verdween van de motorkap en het kofferdeksel, en de 44 kreeg grotere koplampen. Tweede types 44 werden uitgerust met een stuurwieldop van zachter materiaal, en op de 44 Luxe zaten in de armsteunen geïntegreerde deurgrepen. Vanaf 1972 werd de Daf 44 opnieuw cosmetisch aangepakt met bumpers met rubberen hoeken en wielen met imitatie ventilatiegaten en zwarte wieldoppen, om hem in lijn te brengen met de Daf 46 en Daf 66. De chroom-zwarte rand op de achterzijde verdween; de typeaanduiding kreeg een nieuwe plaats op de achterklep. Daarnaast werd vanaf dat jaar de 44 voorzien van een 12-volts elektrische installatie.

Na 8 productiejaren werd de Daf 44 in 1974 opgevolgd door de laatste échte Daf: de Daf 46. De laatste Dafs 44 waren voorzien van bolle koplampen en een spijltje in de portierruit; kenmerken van zijn opvolger 46.